Hoe de EU haar taalkundige verscheidenheid beschermt

De Europese Unie (EU) is een unieke politieke en economische unie van 27 lidstaten met gemeenschappelijke waarden en doelen. Een van deze waarden is het respect voor de rijke culturele en taalkundige diversiteit van Europa, wat wordt weerspiegeld in het taalbeleid van de EU.

De EU heeft 24 officiële talen: Bulgaars, Kroatisch, Tsjechisch, Deens, Nederlands, Engels, Ests, Fins, Frans, Duits, Grieks, Hongaars, Iers, Italiaans, Lets, Litouws, Maltees, Pools, Portugees, Roemeens, Slowaaks, Sloveens, Spaans en Zweeds. Deze talen worden gebruikt in de EU-instellingen en in de communicatie met de burgers en de lidstaten. Elke EU-burger heeft het recht om de EU-instellingen in een van deze talen aan te schrijven en een antwoord in dezelfde taal te ontvangen. Bovendien worden de wetten en documenten van de EU in alle officiële talen vertaald, zodat ze toegankelijk en transparant zijn.

De EU ondersteunt ook het onderwijzen en leren van vreemde talen, evenals de mobiliteit en interculturele dialoog van haar burgers. De EU is van mening dat meertaligheid een belangrijke troef is voor de persoonlijke, sociale en professionele ontwikkeling en voor het concurrentievermogen en de cohesie van de EU. Daarom promoot de EU het idee dat elke EU-burger naast zijn moedertaal minstens twee andere talen moet kunnen spreken.

Naast de officiële talen erkent en beschermt de EU ook de regionale en minderheidstalen die door sommige van haar burgers worden gesproken. Deze talen maken deel uit van het culturele erfgoed van de EU en dragen bij aan haar diversiteit en rijkdom. De EU werkt samen met de lidstaten en de Raad van Europa om ervoor te zorgen dat deze talen worden gerespecteerd en gepromoot, in overeenstemming met het Europees Handvest voor regionale talen of talen van minderheden. Enkele voorbeelden van deze talen zijn Catalaans, Baskisch, Galicisch, Welsh, Schots-Gaelisch, Fries, Sami en Roma.

Het taalbeleid van de EU is niet alleen een kwestie van respect en erkenning, maar ook van veiligheid en stabiliteit. Door de taalkundige diversiteit van Europa te bevorderen, wil de EU conflicten en spanningen voorkomen die het gevolg kunnen zijn van taaldiscriminatie of overheersing. De EU probeert ook het wederzijds begrip en de samenwerking tussen haar lidstaten en burgers, maar ook met haar externe partners, te verbeteren. Het motto van de EU, "In verscheidenheid verenigd", weerspiegelt deze visie van een vreedzame en welvarende unie die haar taalkundige verscheidenheid viert als een bron van kracht en eenheid.